“Ik vond de familieopstellingen heel bijzonder en ik moet je zeggen dat ze mij al diepe inzichten hebben verschaft, waardoor ik een stuk rustiger ben.”

Pieter van Loon

In 1955 ben ik in Den Haag geboren: Statenkwartier, vlakbij Scheveningen.
Strand, duinen en vissershaven.

Mijn vader, Piet van Loon, kwam uit Brabant. Mijn moeder, Wendela barones van Voorst tot Voorst, kwam uit Gelderland. Zij waren door familiehistorie en oorlog zowel regionaal georiënteerd als wereldburgers.
In 1966 namen zij het gezin mee naar De Nieuwe Wereld: Pieter van Loon, coach en therapeut in AmsterdamNew York en Washington zien, de Verenigde Naties en de Wereldbank, de uitgestrekte bossen van New Hampshire, het landgoed van Thomas Jefferson. Toen ik 17 was  reisde ik in Israël.
Sinds 1974 woon ik in Amsterdam. Ik ben de trotse vader voor een zoon.

Als bedrijfskundige (Business Studies UK) en adviseur personeel & organisatie werd ik opgeleid. Van ’76 tot in ’92 werkte ik in verschillende management-functies, zowel not-for-profit als just-for-profit. Steeds onderlegd & enthousiast, gedreven & resultaatbelust.

Gaandeweg verschoof mijn interesse van de ontwikkeling in bedrijven, management en organisaties naar de ontwikkeling in individuele mensen. Eerst was ik vooral nog organisatieadviseur: in 1989 vestigde ik daarvoor Choice Consultancy.
Een passende naam vooral toen ik als consultant, trainer, outplacement- en carrièreadviseur actief was.  Een nieuwe naam werd gewenst naarmate ik me meer ging bezighouden met de archetypische, mythische en culturele  levens- en transformatieprocessen.  In 2006 werd het: ‘Alcade’ Procesbegeleiding Amsterdam.

Ruim 20 jaar ben ik nu als coach en therapeut professioneel bezig met mensen en hun wensen. Met  mannen en vrouwen, autonome ontwikkeling, samenwerking en samenleving, beweging en verstarring, innerlijke drijfveer en motivatie. Met inzicht en verlangen, met keuzes die we vermijden of gemaakt hebben. Hoe die keuzes invloed hebben op onze relaties binnen gezinnen of in bedrijven. Hoe we leiding geven en leiding nemen in onszelf en in onze omgeving.

Afhankelijk van de vraag kan ik kiezen uit benaderingen ontleent aan de humanistische psychologie, organisatiekunde, (familie- en organisatie-) opstellingen, NLP, empowerment, tantra, mindfulness, Emotionally Focused Therapy (EFT).
In 2001 heb ik de vijf-jarige opleiding tot psychosynthese-therapeut afgerond.
Daar leerde ik over de dans die De liefde en De Wil steeds, als eb en vloed, met elkaar voeren.
In 2002/2003 volgde ik een jaaropleiding in het werken met systemische- en familieopstellingen.
De rijke invloed van herkomst, traditie en cultuur kwam daarmee opnieuw tot leven.
In 2008 startte ik ‘Studio 105’; een verband van coaches en therapeuten uit verschillende disciplines.
Mijn supervisor bracht mij in 2009 in contact met de ‘Emotionally Focused Therapy’ (EFT) van Sue Johnson.
In 2010 begon ik ook daar mee te werken en begin 2011 voltooide ik de basisopleiding, waarmee ik ook officieel relatietherapeut werd. Met regelmaat begeleid ik ook teams binnen diverse organisaties.

Ik ben lid van de “Psychosynthese Vereniging Nederland & België” (PVNB) en de “Nederlandse Vereniging van HRD-professionals in Ontwikkelen en Opleiden”(NVO2), waarbij ik mij verbonden heb aan de beroepscode en klachtenprocedures.

Er zijn mensen om mij heen. Een psycholoog als supervisor, een vaste intervisiegroep en verschillende collega’s die willen en kunnen:  overleggen, steunen, aanvullen en bekritiseren. Hun aanwezigheid en bereidheid waardeer ik steeds weer.

 

: Monique van Reijen

Ik begeleid en adviseer organisaties en mensen die met veranderingen te maken hebben. Dat doe ik bij innovaties, fusies en business development, of als er in een organisatie iets mis gaat. Ook individueel bij veranderingen in een mensenleven. Ik ga uit van liefde en geloof in ervaringsleren.
Dat zie ik terug in de Kunsten en de Gaming-industrie.
Met mijn partner, zijn twee dochters en zoon, ben ik na veel rondreizen intens gelukkig.

www.moniquevanreijen.nl

“Het is niet het vele dat vervulling geeft, maar het wezenlijke”. (Hellinger)